In januari 2021 publiceerde we dit artikel over de sardientjesmethode. Deze methode wordt al jaren gebruikt in gestandaardiseerd wildcameraonderzoek waaronder meetnetten vanuit Netwerk Ecologische Monitoring. De olie uit het geperforeerde sardineblik trekt een verscheidenheid aan wilde zoogdiersoorten aan.
De sardientjesmethode is gebaseerd op ervaringen van collega’s uit het buitenland onder andere uit het burgerwetenschapsproject eMammal. Een goed overzicht van welke lokstoffen welke wilde (zoog)dieren aantrekken is er echter nauwelijks. Bekende literatuur is fragmentarisch of gebaseerd op een niet West Europese omgeving. Vanuit interesse zijn we bij Silvavir daarom op eigen initiatief en met eigen middelen een lokstoffenonderzoek gestart waarbij we verschillende oliën in een gestandaardiseerde onderzoeksopzet naast elkaar vergelijken. Het doel is om per lokstof te komen tot een overzicht van doelsoorten inclusief de trefkans. Daaruit zouden we onder andere willen distilleren wat de beste generieke lokstof is voor zoogdieronderzoek. Dat weten we nu alleen op basis van ervaringen of gevoel. Er zijn veel collega’s in het ecologische werkveld of in de jachtwereld die kennis en ervaring hebben met specifieke lokstoffen en de werking daarvan. We willen dat onderbouwen en inzichtelijk maken met data en de conclusies die we daaruit kunnen trekken delen met iedereen die werkt met wildcamera’s.
Afbeelding 1. Links: flesjes met lokstof, rechts: de wildcamera’s met daartegenover een paaltje met een lokstof worden volgens een gestandaardiseerde onderzoeksopzet geplaatst.
De komende jaren onderzoeken we locaties in het oosten van het land. Omdat we het onderzoek in eigen tijd uitvoeren en geen financiële middelen hebben wordt het een langlopend project. Zou je een bijdrage kunnen leveren aan het project of heb je specifieke informatie of bronnen waar we wat aan zouden kunnen hebben? Dan horen we graag van je. Neem in dat geval contact op met Sil Westra via sil.westra@silvavir.com.