Tijdens dierecologisch veldonderzoek zijn je bevindingen niet altijd spectaculair te noemen. Maar juist de onvoorspelbaarheid houdt het spannend. Je hebt er onverwachte dagen bij zitten die je niet snel vergeet. We doen als bureau regelmatig ‘leuke’ waarnemingen. En daar vertellen we te weinig over. Maar leuk is een relatief begrip natuurlijk. Dus laat ik het houden bij een bijzondere avond in 2018 die als volgt verliep:
Tijdens een veldonderzoek naar gierzwaluwen in Twello (Gld) zag ik een huiskat op het dak van een jaren 50 huis azen op overvliegende giertjes. Het was avond en rond invliegtijd gierden de giertjes laag door de straten, over de daken van de huizen en over de nestlocaties. De kat wist blijkbaar donders goed waar hij moest zijn voor het vangen van een vogel. De groepjes gierzwaluwen scheerden meerdere malen rakelings over de kat heen, die iedere keer leek te schrikken en ineen dook. Toen ik de kat ontdekte had ik niet het idee dat de kat ook daadwerkelijk wat zou gaan vangen. Maar tot mijn grote verbazing sloeg de kat bij het volgende groepje giertjes met zijn klauwen een gierzwaluw uit de lucht en ving hem in een vloeiende beweging in zijn bek. Op dat moment maakte ik een sissend geluid en scheen ik met mijn zaklamp op de kat om hem weg te jagen. De kat liet daarop de gierzwaluw los en verdween achter het dak. De gierzwaluw had duidelijk het loodje gelegd want het schoof levenloos van het schuine dak naar beneden om vervolgens in de dakgoot te belanden. Er was niets wat ik op dat moment verder kon doen. Ik vrees dat het niet de laatste gierzwaluw is die ten prooi is gevallen aan deze rover. De invloed van huiskatten op wild mogen we niet onderschatten.
Kat op de loer om een gierzwaluw te vangen.
Notabene diezelfde avond, toen ik terug naar huis reed had ik het geluk een bunzing met vier jongen de weg te zien oversteken. Dat gebeurt niet dagelijks dus ik zette de auto aan de kant en kon de familie bunzing van dichtbij observeren en ook filmen. Zie dit filmpje:
Wat diezelfde avond nog unieker (maar niet leuker) maakte is dat ik een paar kilometer verderop een steenmarter onder de wielen van mijn auto kreeg. Het dier schoot plotseling de weg op vanuit de hoge vegetatie in de berm. Ik had geen tijd om te reageren. De steenmarter was op slag dood maar nog helemaal gaaf. Het bleek een jong mannetje met een uniek gevormde en gekleurde bef. Om er toch het beste van de maken is de betreffende steenmarter inmiddels onderdeel van mijn bescheiden natuurhistorische collectie welke wordt benut voor educatieve doeleinden.
De steenmarter bij de preparateur.
Heb jij ook een mooi verhaal? Ik ben zeer benieuwd en hoor het graag!